FERİHA
ben çocukluğumdan beri elma şekerini çok severdim.her gün 10 ,15 tane yerdim. Ama şimdi hayatımda en nefret etdiğim şey. Belkide de bu bir bahane,belki suçlamak ama benim hayatım elma şekeri yüzünden karardı. Ben eğer bu kadar elma şekerini sevmeseydim, hayatım kararmayacak,bu olay geçmeyecekdi.buna olay bile demek yanlışlık bu düpedüz kötü kader.
Daha 16 yaşındayken evde yalnızdım babam arkadaşlarıyla eylenmeye gitmişdi. Benimde canım elma şekeri istemişdi. Gece olduğunu hiç düşünmeden ayakkabılarımı giyip dışarı çıktım…bizim mahelleden biraz uzak bir yerde 1 amca satıyordu elma şekerini. Her yer karanlıkdı. Ruzgarın ufultusu anca duyuluyordu.ben hiç korkmadan yürümeye davam ediyordum. Diyer mahelleye dönerken birden karşıma biri keçti. Yüzünü göremiyordum etraf karanlıkdı.ben gitmeye çalışırken o izin vermedi ve beni ittire ittire duvara itdi. Benim başım deymişdi,ağriyordu ama o kişinin bana yaklaşdiğını gördüm, yüzünü görmesem bile benden neredeyse 2-3 yaş büyük birine benziyordu. Artık beni öpmeye başlamıştı.ben onu itemiyordum gücüm yetmiyordu.benim bileklerimden tutmaya başladı. Sonra öyle bir gömleyimi yırtdıkı kendimi nasıl koruyacağımı bilemedim. Korkuyordum avazım çıktığı kadar bağırıyordum ama sesim bana geri dönüyordu. ağliyordum,yalvarıyordum ama artık benim eteyimi kaldırmış iç çamaşırımıda çıkarmıştı.sütyenimide çıkarmıştı.o kadar korkuyordum ki,.hayatımın bitiş noktasıydı bu. Göğsümün alt kısmında orta boyda bir doğum lekesi var.o adam o lekeyi öyle ısırmışdıki hala izi kalıyordu.artık bağırmalarımın,ağlamalarımın ,yalvarışlarımın hiç bir işe yaramadığını anladım. O arık benim en deyerli şeyimi ,adımı,namusumu,kızlığımı bakireliyimi almışdı.artık ağlamıyordum sabit 1 yere bakıyordum. Gökyüzüne bakıyordum. 1 yıldızın gitdikçe küçüldüğünü gördüm ve sonra yok oldu.benim gözlerimde artık kapanıyordu.kendimi uykuya verdim,uyandığımda bunların hepsinin bir kabus olmasını dileyerek. Bilmiyorum nasıl olmuşdu ama hastahanede açmışdım gözlerimi. Tecavüz vakası diye tanınlanmış bir hastaydım. Babam benim yüzüme bile bakmıyordu.o yıldan beride hiç babamla konuşmadık.ben hep yalnız kaldım. Işte bu yüzden elma şekerinden nefret ediyorum.her zaman onu gördüğümde o gece geliyor aklıma.
Göğsümdeki o doğum lekesinin üstündeki diş izlerini her gördüğümde kendimden iğreniyorum,bu hayatdan iğreniyorum.o olaydan 4 yıl keçti. Ama ilk günki acıyı hala yaşıyorum.
Bu yıl çalışdım universiteye girdim.böyle gidemezdi zaten.ben 3 yıldır istanbulda halamla kalıyorum.babam başka bir şehire taşındı utancından benden utanıyordu.
Bende şimdi hayatıma yeni sayfa açıyorum.1 hafra sonra universite başlıyor.
Ama eğer o günü bana yaşatan adamı bulursam bunun hesabını öyle bir sorucam ki, anasından doğduğuna pişman olucak!