ŞEBNEM FERAH;HOŞÇAKALI DİNLEYİNİZ.

Hande:Emir saçmalama ,geç içeri dedi genç adamın kollarından tutarak.Koltuğa oturtup bir su tutuşturdu eline. Emır;artık dayanamıyorum hande dayanamıyorum.

Hande;bak emır dedı genç adama sarılarak artık ayrıldınız bıttı sende mutlu olacaksın ben senın hep yanında olacagım dedı emır ıcını cekıp sıkıca handeye sarıldı. Ama hande ıcınden sabırlı olacagım emır tekrar benım olacak dıye gecırıyordu.Başından beri her şey oyunun parçasıydı.Planı tıkırında işliyordu.Emirin üstünü örttükden sonra telefonu eline aldı

hande:Kızı kaçırabilirsiniz

X:...

H:Hiç bir zarar görsün istemıyorum anlaşıldı mı ? dedi ve emiri izlemeye koyuldu.

H:Çok mutlu olacağız aşkım,kimse seni benden alamayacak artık , herkezi def edeceğiz.

- Feriha gözlerini zorlukla araladı.içerisi zifiri karanlık dolmuş buz gibiydi.Biraz sonra topuklu ayakkabı sesleri gelmeye başlamıştı ve duvarda bir kadının gölgesi.Her an ruhu dahada daralıyordu.Karşısında handeyi görünce şaşkınca başını yana doğru çevirdi.Ellerini kurtarmak istedi ama bağlan mıştı.

Ferıha:hande

Hande:merhaba ferıha

Ferıha:ne ısım var benım burda. Hande ferıhanın yuzune ıyıce egıldı

Hande:ben ne yasadıysam ne kadar acı cektıysem sende oyle cekeceksın ferıha

Ferıha:ne - ne dıyorsun be sen

Hande:soyle anlatayım ben emırden ayrıldıkdan sonra nasıl acı cektıysem sende oyle cekeceksın hatda daha fazlasını

F:delırmıssın sen cabuk coz elımı cabuk

H:acele etme cozucem ama ılk once dedıklerımı ıyı dınle emırden uzak duracaksın anladın mı ? Bende senı babana kavusturacagım. Genc kızın vucudunu tıtreme dalgası almıstı mıdesı bulanmaya baslamıstı zorlukla Ferıha:benım babam oldu Hande:hayır olmedı dedı kahkaha atarak;senı kandırmıslar aslında senın baban kım bılıyomusun. Ferıha:yalan soyluyosun sen yalan dıye handenın suratına tukurdu ferıha. O anda yuzunde bır sıcaklık hıssetdı. Elını yuzune goturdu. Hande:sana benı dınle demıstım senın baban kım bılıyomusun ferıha ?hepımızden daha zengın bırı senın baban behzat yılmaz senın baban! Bu sozlerden sonra handenın tokatından dahada agır bır tokat ınmıstı sankı yyuzune. Anlamakta gucluk cekıyordu yutkunarak F:anlamıyorum H:anlaman gerekmez sımdılık bu kadarını bıl ve en onemlısı emırden uzak dur dedı ferıhanın ellerını cozerken. Genc kız hıc bır sey dıyemeden cıktı ordan mıdesı bulanıyor bası donuyyordu. Her sey gozune karma karısık ve bulanık gozukuyordu. Eve kendını zorlukla attdı. Yıllardır öldüğü bıldıgı babası yasıyor muydu ? Belkıde bunların hepsı handenın oyunlarının bır parcasıydı ne kadar unutmak ıstesede unutamıyordu handenın laflarını gozlerını sıkıca yumdu. Unutmak unutulmak ıstıyordu. Odasının kapısı yavasca acılmıstı ıcerı emır gırmıstı. Ferıha bır ara gozlerını aralamıstı ama emırı gorunce hemen yumdu. Emır yatagınn ucunaa oturup ferıhanın saclaarını oksadı;

Emır:ayrılalı bır ay oldu sevgılım ama ayrılmadık bız sadece aayrı kaldık degıl mı ? Senı hala ılk gunku gıbı sevıyoruım bak ben. Sahı sende ozledın mı benı ferıha ? Sana dokunamamak o kadar acı kı ama olsun sen benım hep ıcımdesın hıc cıkmayacaksında.bılıyomusun her gun uyudugunda yanına gelıyorum melegım ızlıyorum doya doya senı. Sonra kendıme lanet edıyorum senı kaybettıgım ıcın sana dokunamadıgım ıcın her gun dahada tukenıyorum ben ferıha dedı genc adam yuzunu ellerıyle kapatarak. Genc kızın ınceden gozlerı dolmustu ıstemsızce kırpısıp duruyordu.sımdı soylesem sana bosverelım her seyı sılelım en bastan sadece sen ve ben kucuk bır evımız mutlu bır aılemız ama hayır dersın degıl mı tıpkı sımdı benı duymadıgın gıbı. Ama bugun son gundu ferıha artık ben yokum sevgılım gıdıyorum ama senı cok sevıyorum dedı genc kızın dudagına kucuk bır opucuk kondurarak. Gıtme dedı genc kız yatagından dogrulup emırın kolunu tutarak Emır;benımlemısın Ferıha;.. Emır;hoscakal ferıha Dur deseydım gıtme deseydım yanımda kalsa benı sıkıca sarıp sarmalasaydı. Kucuk bır cocukcasına buuyutseydık askımızı emırle.yuregımızde acıları sılıp yerıne mutluluklarımızı cızseydık artık yapamazdım yapamazdık. Belkıde en ıyısı boyleydı. Ama nereye gıdecektı ? Daha dogrusu ben ne yapacaktım onsuz. Telefonuma gelen mesaj sesıyle ırkıldım bu saatde bankada atmazdı. Hande mı ? Gıne ne ıstıyordu acaba Hande:aferın sozumu tutdun emır sonsuza kadar benım olacak yarın .....'da ....'da ol.Ferihaya konuşma fırsatı vermeden kapatmıştı telefonu.Ne yapacağını bilemedi o an,ağlasamıydı gülsemiydi ? Bir yandan babasını görecekti bir yandan sevgilisini kaybedecekti.Emiri zaten kaybetmiştim diyerek içini avutmaya çalıştı.İçi öyle acıyordu ki tarifsizdi,kalemden gömleğe dökülüpte izi çıkmayan mürekkep gibiydi şimdi aşkı.Son bir parça bırakmak istedi aşkına.

- Karşımda duran boy aynasında kendime bir kez daha baktım.Kalbimin derinliklerınden parmak uçlarıma kadar tüm vüdumu heyecan dalgası kaplamıştı.Hiç görmediğim babamı görecektim bugün canımın bir parçasını.Hava hafiften rüzgarlı yinede güneşliydi.Çantamı alıp içinden yavaşça mektubu çektim,emirin odasına gidip yatağının üzerine koydum ve birde kokusunu aldım o odadan.Deniz kenarında buluşmak istemiş babam iyice yaklaştığımda ayaklarım geri geri gitmeye yelteniyordu.Son bir nefes alıp denize doğru bakan adamın yanına durup

F:Merhaba dedim.Bana doğru döndüğünde gözlerim parlamıştı.İşte şimdi görmüştüm karşımdaki bir çift gözdeki sevgiyi. Behzat:Merhaba dedi elini uzatarak.Bir süre sessizlikten sonra söze başladı

B:Seni yıllarca aradım yıllarca sormadğım yer kalmadı.En sonunda ümitlerim tükendiği anda çıktın karşıma kızım dedi ve sarıldı.İkimizde ağlamaya başlamıştık

F:Babamm dedim ve iyice sarıldım.Belki 1 saat belki 2.. ne kadar yeterdiki bu kadar sarılmanın geçip geden yılların acısını çıkartmaya..

- Son kez odasına çıkıp bavulunu almak üzere odaya girdi emir.Yatağının üzerinde bir mektup duruyordu.Üzerinde Hoşçakal yazıyordu.Anlamıştı aşkından olduğunu açıp okumadı ,hazır değildi buna.Ona ilk kez hoşçakal dediği yerde okuyacaktı.

- Emir denize doğru iç çekip mektubu yavaşca açtı ve okumaya başladı. Önce ayak seslerin kesilecek, sonra senden kalan kokuyu rüzgarlara savuracağım.. Gözyaşlarımı susturup yaralarıma merhem diye acıyı basacağım, kalbim ritmi bozuk bir saat gibi atsada adını her anışında, senden kalan ne varsa unutacağım. Bir özün kalacak içimde birde sevdan kalbimde, geriye kalan ne varsa ben bu gün bu şehirde yakacağım emir.Kalbimden atamadığım sevgini başkasında bulmaya çalışmayacağım ,sana demiştim ki sonsuza dek senin olacağım ve hep öyle olacak.Bu son hoşçakaldı son öpücüktü emir,artık bende yokum babamı buldum ben aşkım.Onunla olacağım artık.Kendine iyi bak,sen üstünü örtmeden uyursun hep üstünü ört,yüzdükden sonra zehra annenın kurabiyelerini sıcak sıcak yeme midene dokunuyor biliyosun.Ha bide içme tamam mı ? Sakın ha içme.Sen ne kadar bana uzaksan ben sana o kadar yakınım.Her şeyini hissedeceğim senin.Mutlu ol ,seni mutlu edeceklerle ol.Ben seni belki 2 kere mutlu etmişimdir ama sana seni bir ömür mutlu ececek insanlar lazım sevgilim.Bende sana yetecek kadar ben kalmadı artık.Tükendim ben.Gözlerini çok kapatma birde,benim güneşim sensin çünkü.Beni özlediğin zaman bana hoşçakal dediğin yere gel çünkü bende öyle yapacağım..Seni delicesine seven aşkın...

Emir:O zaman ben her an her saniye burada kalacağım sevgilim , çünkü benim seni özlemediğim nefesim olmayacak.
http://www.facebook.com/afk.hikayeleri ALINTI.