lola34
(şimdiye kadar 313 posta) | | 1 Ay Sonra ~
Uçurumlar, gözle görülür düşüşler. Çok aptalca değil mi sizce de? Yani hangimiz ablamızı korumak adına bir adamla evlenebilirdik ki? Elimdeki bavulları yere bıraktım. Ev de güzel hakikatten. Duvarların rengi tam tutturulmuş nayif bir lila. Emir'in annesinin zevki olmalı. Gözüm birden Emir'e kaydı. Bana tuhaf tuhaf bakıyordu.
Emir: Bakma öyle, odan yukarıda.
Feriha: Asıl sen bakma! Her şeyin suçlusu benmişim gibi.
Emir: Kim peki suçlu? Ben mi? Evlendik anlasana!
Feriha: Ben ne senin cazibenden, nede sana olan aşkımdan(!) dolayı burdayım. Ben babamın borcunu ödemek istediğim için burdayım! Biz sadece kağıt üstünde evliyiz. Yaşa hayatını.
Emir: Çok sağol ya, bana bu izni verdin ya.
Feriha: Rica ederim.
Yere koyduğum buvalı kaparak, ayaklarımı gümbürdete gümbürdete yukarı kata çıktım. Çocuğunda bir suçu yoktu aslında. Ama uyuşturucu kullanıyor olması başlı başına bir suçtu kesinlikle.
" Bakar mısın? Odanı mı arıyorsun? " İrkilerek sıçradım. Sesin geldiği tarafa döndüm.
Karşımda duran benden 3-4 yaş küçük kıza dikkatlice baktım. Sarı sırma saçları, beline kadar uzanıyordu.
Yaren: Emir'in yeni karısı olmalısın. Şu babamın zorla evlendirdiği. Bende, kardeşiyim. Adım Yaren. Memnun oldum.
Uzattığı eline karşılık verdim.
Feriha: Zorla değil aslında, yani ben istediğim için evlendim. Yani aslında istemedim. Ama istemiş kadar oldum.
İçten bir gülümsemeyle karşılık verdi. Abisi gibi odun bir kıza benzemiyordu aslında.
Yaren: Odanı mı arıyorsun? Şu tarafta.
Gösterdiği tarafa yürümeye başladık.
Yaren: Evin haritasını çizmemi ister misin? Çok büyüktür. Yani kroki filan istersen çizebilirim.
Gülüştük.
Feriha: Burası mı?
Kafasını 'evet' anlamında salladı. Odanın kapısını açtı. Allah belamı versin ki bizim ev kadar odam var o şekil yani.
Feriha: Salon herhalde burası. Ben kendi odama geçsem?
Yaren:Hayır, senin odan.
Gözlerimi faltaşı gibi açarak odaya bakakaldım.
Ve bütün odak noktamı, kocam denen 'Emir Sarrafoğlu' bozdu.
Emir: Görümce-gelin ilişkisi, vay canına.
Artık sinirlerim gerçekten oynamaya başladı.
Yaren: Kıskandın mı? Kıskandıysan da kusura bakma, hiç görümce olamayacaksın.
Emir dişlerini patlatana kadar sıkarak zorla gülümsedi.Yaren'in burnunu sıktı.Yaren mızmızlanarak geri çekildi.
Yaren: Bırak ya bırak off.
İster istemez gülümsedim. Bizim ablamla hiç böyle kardeş bağımız olmamıştı. Birbirimiz için onca fedakarlıklar yapmayı göze alırdık, kuşkusuz. Ama bu kadar samimi olamadık hiçbir zaman.
Yaren: Tamam tamam. Gidiyorum ben. Sen Ferihaya evi anlat.
Yaren yanımızdan ayrıldı. Bende mutfağa indim. Derin bir nefes alarak buzdolabını açtım. Zencefilli kurabiye olsun Allahım nolur zencefilli kurabiye olsun.
Yaren: Ne istiyorsun? Hazırlasınlar bizimkiler.
Buzdolabının kapağını kapatıp arkama döndüm
Feriha: Zencefil, fil, zence.
Yaren: Hı???
Feriha: Zencefil arıyorumda ben, v-v-var mı ki acaba burda?
Yaren: Zencefil mi?
Feriha: Haa, zence fil. Hani şu hayvanat bahçesinde olan filler varya, onun türü işte.
Yaren: İyi misin Feriha ya?
Feriha: Hayır! Değilim.
Gözlerimi bulanıklaştıran damla yanaklarımdan aşağı doğru yuvarlanırken, evimizdeki anılarım geldi aklıma. Ben 7 yada 8 yaşlarındayken, burnuma gelen o zencefilli kurabiyelerin kokusu. Babam o kadar güzel yapardı ki onlardan..
Yaren: Ya, yapma ağlama.
Burnumu çektim. Elimin tersiyle yanaklarımı sildim.
Feriha: Yok yok iyiyim ben. Fillere acıdım da.
Yaren ne kadar istemese de şişirdiği yanaklarında tuttuğu kahkahayı patlattı.
Yaren: Çok tatlı bir kızsın aslında. Abimin sürtük sevgililerinden çokta farklısın.
Gülümsedim. Neden bilmiyorum ama, bu beni cesaretlendirmişti. Farklılık, özgünlük.
Kendimi topladım.
Feriha: Teşekkür ederim, sende çok tatlısın.
Yüzümü yerle birleştirerek merdivenlere ilerledim. Kesinlikle kıpkırmızı olduğumun farkındayım. Böyle iltifarlar alınca, domates oluyorum bildiğin. Çok ciddi tavırlar sergiliyorum şu anda. Hatta sarrafoğluyla bile konuşabilirim. Bence konuşayım. Onun katına geldiğimde kapısını araladım. Kulağında kulaklık, laptopu resmen parçalıyor. Ciddiyim bak. Artık neye sinirlendiyse. Ben daha sonra uğrarım. Arkama döndüğümde beni görmüş olacak ki, arkamdan seslendi.
Emir: Bir şey mi istiyorsun?
Kulaklıklarını çıkardı.
Feriha:Ben bugün sabah için özür dilerim, senin suçun yok aslında.."
Emir:Önemi yok.
Kulaklıklarını takıp kaldığı yerden devam etti. Bu çocuk bazen iyi olabiliyor, ama sonra da bunun acısını çıkartıyor. Emir için kafamda hala biyerlerde bir şeyler boştu. Uyuşturucu kullansaydı gözlerinin altı mosmor olurdu. Ayrıca, içiyorsa da neden başlamıştı ki? Neyse gidip aynaya bakayım bari. Kesin hala kırmızıyım.
Evet evet, hala kıpkırmızıyım. Artık Yaren'in söylediklerinden nasıl etkilendiysem. Yüzümü yıkamak için musluğun kolunu çevirmeye çalıştım da, o da ne? Niye çevrilmiyor ki? Hahahaa Ünal Bey'in evinin musluğu bile çalışmıyor ahahaha hiçteyse bizim evde çalışıyordu. Dalga geçer bir edayla Emir'in odasını yavaşça araladım.
Feriha: Bu banyonun musluğu neden açılmıyor?
Emir: Otomatik çalışıyor çünkü karıcığım(!)
Son kelimesini sinirle söylemişti.
Emir: Artık rahatsız etmezsen, 3 dakikalık şarkı 15 dakikadır bitmedi de!
Feriha: Aman aman. Dilini koparır o şarkı zaten konuşursan.
Kapıyı çarparak odama gittim. Çalan telefonumun duvara atılası müziği kulaklarımı cırmalayınca, benim cinler yine geldi tabi.
Feriha: Ne var be ne neeee?
Ablam: Naılsın?
Feriha: Aa abla. İyiyim, sen nasılsın?
Ablam: Çok iyiyim bende. Kayrayla ayrıldık, oh iyi oldu.
Neyyyyyyğğğğğğğssss!!! Ne dedi o az önce? Bir dakika ya. Ben o sevgilisinden ayrılmasın diye gerizekalı gibi gidip Emirle evlendim, o sevgilisinden mi ayrıldı? Ha bide mutlu yanii???!!! İçimdeki merhamet, kahrol emi!!
http://facebook.com/pages/Adını-Feriha-Koydum-Senaryoları/227861553892202 ALINTI. |
