lola34
(şimdiye kadar 313 posta) | | 25 Eylul 10.Bolum
Hizlica eve girdikten sonar, salona dogru yurudum hemen; annem ve ablam salondaki koltukta oturmustu, Maya elinde bir kahve fincani ve dergi tutuyor, annem ise her zamanki zayiflama caylarindan birini iciyordu. Benim geldigimi duyunca, annem yavasca basini bana dogru cevirdi.
Dora: geldin mi canim?
Berrak: evet.
Dora: nasil gecti?
Berrak: guzeldi, odamdayim ben.
Hizlica merdivenlerden cikip, odama gidip, kendimi yatagimin uzerine biraktim. Dun gece aklimdan cikmiyordu sanki.. Daha dogrusu, steven aklimdan cikmiyordu sanki.. Nasil bir seydi bu? Ne yapmisti bu cocuk bana? Nasil bu kadar buyulenmistim ben onun davranislarindan, gorunusunden? Gozlerinden.. Neden kendimi bu kadar kaptirmistim? Neden onu opmeyi, onun elini tutmayi, onunla olmayi hayal ediyordum? Kendime gelmem gerekiyordu, resmen Steven’I hayal eder olmustum, tam yatagimdan kalkmistim ki, telefonumun, masanin uzerinde durmasindan olusan titreme sesini duydum. Telefonumu aldigimda, steven’dan gelen bir mesaj oldugunu farkettim. “Simdiye kadar gecirdigim en guzel gecelerden biriydi, simdiye kadar gordugum en guzel kizlardan birisin, simdiye kadar birine karsi boyle seyler hisettigim tek kizsin.” Yuzumdeki , otuz iki disimi gulduren gulumsemeye hakim olamiyordum, biliyordum. Coktan yayilmisti bile yuzume bu sapsal gulumseme.. Ama nasil gulumsemezdim? Hemen cevap vermeyebasladim. “Simdiye kadar hayalini kurdugum tek erkeksin” Hadi bakalim Berrak, telefon basinda, ondan gelicek bir mesaji bekleme donemini baslat.. Yatagimin uzerine oturup, telefonumu elime aldim. Jessica’yi aramak istiyordum aslinda, butun bu heyecanimi, bu mutlulugumu anlatmak, ama icim icime sigmiyordu gercekten, sadece gulumsuyordum.. Bu boyle olmayacakti, benim sakinlesmem lazimdi! Hemen kalkip, dolabimdan bornozumu alip, ablamla ortak kullandigimiz banyoma dogru yurudum, telefonum hala elimdeydi. Banyoda, uzerimdekilerden kurtulup, suyu ayarladiktan sonar, son bir kez telefonuma baktim. Hala bir mesaj yoktu, nasil ya? Neredeyse bes dakika olmustu, niye cevap vermiyordu bana?! Neyse Berrak, sakin ol, belki dus aliyordur, belki yemek yiyordur. Hemen kendimi sicak suyun altina attim. Yasemin ciceklerinin kokan kopukler, beni gevsetmeye ve rahatlamaya yetiyordu. Dustan cikar cikmaz, bornozumu giydikten sonra ilk yaptigim sey telefonuma bakmakti heralde. Telefonuma baktigimda, iki mesaj oldugunu gordum. Biri Jess’ten, digeri steven’dandi. Hemen Steven’in mesajina baktim “Bu aksam, gercek bir yemege gidelim mi ? “ Simdi bu cocuk beni yemegemi cikarmak istiyordu? Ciddi bir yemege?! “Gercek bir yemek?” dedim, hemen umutlanmamaya calisarak, ben daha telefonumu elimden birakmadan, hemen cevap Verdi. “Sen her zaman mi bu kadar zorsun? Benimle yemege gelirmisin iste?” Hayir diyecegimi dusunmuyordu heralde.. Tabii ki giderdim, hayir ya, bu cocuk acayip yakisikliydi, o yuzden kafasi falan calismiyordu heralde. Bir de soruyor. Ne deseydim ? “Cok isterim” “ belki..” “evet” hic biri uymuyordu, en sonunda, ne yazdigimin farkina varamadan “olur” dedim. Telefonu yatagimin basindaki komidinin uzerine koyup, basimdaki havluyu koltugumun uzerine atip, bornozumu bile cikarmadan basimi yastigin uzerine koydum. O kadar yorgundum ki.. Onu, onun gozlerini ve onun kokusunu dusunerek, gozlerimi kapadim..
Uyandigimda saat aksam yediye geliyordu. Aferin berrak sana, butun gun boyunca uyudun ! Daha anneme sormamistim bile gidebilir miyim diye?! Hemen yataktan kalkip, uzerime esofmanlarimi gecirip, dolanmis saclarimi ceke ceke taradim, nemlilerdi hala. Kosarak merdivenlerden indim ve anneme bakinmaya basladim. Salonda kimse yoktu, babam hala gelmemisti heralde, ablamda evde degildi. Mutfaga gittigimde, annem’in tezgahin uzerinde duran pastanin uzerine krem santi ile cicekler yaptiginin farkina vardim. Arkadan yavasca yaklasip, kollarimi beline doladim, oda elindekileri birakip, bana dondu.
Berrak: anniis.
Dora: ne istiyor bakalim benim cakma sarisinim?
Berrak: bu aksam disari cikabilir miyim?
Dora: iki gun ust uste, baban neder bilmiyorum, dun aksamda jess’te kaldin.
Berrak: ya anne lutfen!
Dora: nereye gidiyorsun?
Berrak: yemege.
Dora: kim kim?
Berrak: jess.
Dora: kulahima anlat sen. Jess olsa sen su anda boyle yalvariyor olmazdin, soyle bakiyim cidden kim.
Berrak: uf anne, bir cocuk.
Dora: hangi cocuk? Benim kucuk prensesimin sevgilisi mi var?!
BErrak: sevgilim degil-
Dora: hemen anne kiz konusma yapiyoruz, gec bakiyim cabuk salona, bende kahvelerle geliyorum.
Berrak: uf anne iyi.
Istemsizce, salona gecip, koltuga oturdum. Bari bos bos oturmasaydim, sonucta git gide aksam oluyordu, salna gecerken duzlestiricimi alip, prize taktim, ben tam saclarimin yarisini toplamis, kalan kismini duzlestiriyordum ki, annem elinde kahvelerle geldi. Birini bana uzatti, bende alip, sehpanin uzerine koydum, oda yanima oturdu.
Dora: anlat bakalim, kim bu sansli cocuk?
Berrak: daha cikmiyoruz anne.
Dora: anlat bakalim sen, ben karar veririm neler oluyor.
Berrak: ya ama bak kizmak yok.
Dora: niye kiziyim?
Berrak: kucuk bir yalan soyledim.
Dora: berrak. Ne oluyor?!
Berrak: ya dun gece jesste kalmadim ben, stevenlaydim.
Dora: ne demek stevenlaydim?! Cocugun evine mi gittin?!
Berrak: ya evet, ama cidden hic bir sey olmadi! Sarilmadik bile! Anne lutfen gidiyim bu aksam, yalvaririm, sonra istedigin seyi soyle, ama simdi hazirlanip cikmam lazim.
Dora: iyi peki. Ama gelince konusacagiz kucuk hanim, kapanmadi bu konu.
Berrak: uf tamam anne.
Hizlica sacimi duzlestirmeyi bitirip, uzerimi giyindim. Nasil bir yere gidiyorduk acaba? Nasil giyinmem gerekiyordu? Fazla abarti olmamak gerekirdi, belki o kadar ciddi bir yere gitmiyorduk, ama sik olmam gerekiyordu yine de. Altima dap dar olup, kalcami dik, ve kalkik gosteren siyah kotumu giyip, uzerine bej rengi bluzumu giydim. Onun uzerine de vatkali siyah ceket. Kupelerimi takip, makyajimi yaptiktan sonra topuklu ayakkabilarimi giydim. Ablamdan caldigim, platformlu siyah topuklularim. Parfumumude siktiktan sonra, kucuk bir canta alip, merdivenlerden asagi indim. Babam eve gelmisti heralde, yoksa baska biri islik calmazdi. Merdivenlerden indigimde, koltukta annem ile oturmus babamin yanina gidip, yanagina kucuk bir opucuk kondurdum, oda bana donup gulumsedi.
Onur: bir yere mi gidiyorsun?
Berrak: evet.
Onur: nereye? Dun gecede evde degildin?
Dora: Jessica ile yemege gidiceklermis canim, bana sordu.
Onur: nereye gidiyorsunuz bu kadar sik bir sekilde?
Berrak: bilmiyorum, ailecek gidiyorlarmis, annesi benide cagirdi.
Cumlemi bitirir bitirmez, annemin gozlerini uzerimde hissedebiliyordum.
Onur: e iyi peki, iyi eglenceler, selam soyle Jess’in annesiyle babasina.
BErrak: peki soylerim.
Dora: gec kalicaksan haber ver.
Berrak: tamam.
Tam o sirada telefonumun ekrani aydinlandi, steven mesaj atmisti, gelmisti heralde.
Berrak: neyse ben cikiyorum, gorusuruz.
Onur: iyi eglenceler fistic.
Dora: iyi eglenceler berrak!
Anneme bir daha bakmaya cesaret edemeyerek evin disina attim kendimi..
http://www.facebook.com/pages/Adini-Feriha-Koydum-Senaryolari/138839159530641?sk=wall ALINTI. |
