Feriha-

Kalan dort gunumuz, o kadar hizli gecmisti ki, ne yasadigimizi dusununce, aklima bile gelmiyordu. Her gun daha da yorgun bir sekilde basimizi koyuyorduk yastiga, daha cok eglenmis, daha cok gezmis, daha cok sevmis, daha cok asik olmus bir sekilde kapiyorduk gozlerimizi.

Artik gitme gunu gelmisti, Istanbul’a geri donmemiz, bir-iki ay oncesine kadar tamamen biraktigimiz hayatimiza geri donup, sorumluluklarimizi tekrar ustlenmemiz gerekiyordu. Universiteden mezun oluyorduk sonucta artik, zevkli, eglenceli universite donemleri bitmis, gercek hayat baslamisti. Evlenmistik.. Hatta anne oluyordum ben. Mutlu aile tablosundaki her sey bir bir yerini almaya baslamisti.

O sabah, gulumseyerek actim gozlerimi. Nedense heyecanliydim Istanbul’a donmek icin. Daha dogrusu mezuniyet icin heyecanliydim, hayatimda bir suru partiye gitmistim, ama mezuniyet balosu farkli olacakti. Yataktan kalkip, banyoya yurudum hemen. Dun gece islak birakip, taramadan yattigim icin saclarim tavuk yuvasina donmustu. Cekerek saclarimi taradiktan sonra, hizlica duzlestirdim. Dolaba yuruyup, uzerime dar, beyaz, dar paca bir kot, uzerine de toz pembesi ucuk, saten bir bluz giydim. Emir hala uyuyordu. Makyajimi yapip, dislerimi fircalayip yataga dogru yuruyup, yavasca Emir’in yuzunu oksadim. Ilk basta biraz donsede, oda yavasca acti gozlerini..

Emir: o kadar guzelsin ki.. gozlerimi acar acmaz senin gibi bir kadini gorunce, acaba oldum de, cennetteyim, basimda bir melek mi var diye dusunuyorum dedi gulumseyerek.
Feriha: Gunaydin sevgilim dedim gulumseyerek, dudaklarimi dudaklarina bastirirken.
Emir: gunaydin dedi yatakta dikleserek.
Feriha: Ucagimiz saat 3te, 1 gibi hava alaninda olmamiz lazim iste, saat da 11’e geliyor.
Emir: e daha varmis, ben bir dus aliyim, sende son kez bak bakalim bir sey unuttun mu, daha sonra guzel bir kahvalti edelim? Dedi yataktan kalkarken.
Feriha: tamam, olur dedim gulumseyerek.

Emir dusa girdikten sonra bende kalan her seyi bavullara koydum. Son kez odanin her yerine baktim bir sey unutmayalim diye. Cantamida hazirladiktan sonra, disari cikmak yerine, balkonun daha guzel bir manzarasi oldugunu dusunup, odaya kahvalti hazirlattim. Balkona cikip, elimde kahvem ile Emir’I beklemeye basladim. Bir sure sonra, o huzur verici sesini duydum.

Emir: disari cikariz diye dusunuyordum dedi elindeki havlu ile saclarini kurularken.
Feriha: buranin manzarasi, disarida kahvalti edebilecegimiz bir suru yerden daha guzel dedim korkuluklarin uzerinden ayaklarimin altinda olan NYC’e bakarak..
Emir: gercekten guzeldi, keske erken donmek zorunda kalmasaydik.
Feriha: geliriz tekrar Emir dedim gulumseyerek , onun fincanina kahve koyarken.
Emir: Dun gece bir kabus falan mi gordun sen?
Feriha: yoo, en azindan hatirladigim kadariyla hayir, neden ki?
Emir: Emir diye donup durdunda, panik oldum bende dedi tabagindaki omleti bicaginin yardimiyla catalina koyarken.
Feriha: belki gormusumdur, ama hatirlamiyorum dedim hafizami zorlayarak hatirlamaya calisarak.

Mutlu bir sekilde, kahvaltimizi bitirdikten sonra, havalanina dogru yola ciktik. Check in islemlerini halledip, bavullari verdikten sonra ucaga almaya baslamislardi zaten. Bu seferki yolculukta, gelirkenki yolcugumuz akdar rahat gecmisti. Hatta cok daha iyiydi, cunku ikimizde o kadar yorgundukki, gozlerimizi acik tutamiyorduk. Turkiye’ye geldigimizde, pasaport kontrolunden gectikten sonra bavullarimizi alip, cikis kapisina dogru yurumeye basladik. Biz kimsenin gelmesini beklemiyorduk, ama kapilar acilip, ciktigimiz an karsimizda Handeler ve Heves’leri gorduk. Aradaki engeli asinca Heves direk kollarini omzuma doladi.

Heves: cok ozledim ya ! dedi hala sarilmaya devam ederek.
Feriha: bende canim! Dedim kollarimi ondan cekip, Hande’ye sararak.
Koray: kizim siz gideli iki hafta olmadi, Hande ve Heves basladilar otmeye Feriha, Feriha diye.
Cagatay: gercekten hissediliyor yoklugunuz dedi Cagatay once Emir’e , daha sonra bana sarilarak.
Koray; kardesim arabani otoparka getirttirdim, ama eger yorgunsan falan biz birakalim isterseniz.
Emir: yok biz gideriz kendimiz.
Feriha: Hande sen bizim kepleri falanda aldin degil mi?
Hande: Emir’in arabasinin bagajinda. Sen konusmani bitirdin mi?
Emir: yani, sayilir.
Hande: vay be, mezuniyet konusmasini Emir yapiyor , ee sen elbiseni falan aldin degil mi balo icin?
Feriha: saka misin, aldim tabii ki. Yarin torenden sonra –
Hande: kuaforler bizim eve gelicekler, elbisenide bize yollat, torenden sonra direk bize geceriz, orada hazirlaniriz dedi gulumseyerek.
Heves: Hande her seyi hemen planladigi icin diye guldu.

Otoparka gelmistik bile, bizim arabanin onunde duruyorduk, daha dogrusu Emir’in arabasinin.

Koray: siz eve mi geciyorsunuz kardesim?
Emir: yok abi ya, simdi hic esya falan yerlestiricek halimiz yok, yani evin duzeni daha tam belli degil, bizimkinide biliyorsun her taraf istedigi sekilde toplu olacak falan, bir hafta falan daha otelde kaliriz, daha sonra geceriz heralde.
Koray: e iyi o zaman, yarin gorusuruz heralde?
Emir: ararim ben seni sabah.
Cagatay: e hadi gorusuruz o zaman dedi heves’in elini kavrayip, arabasina dogru yururken.

Bizde arabamiza binip, otele dogru gittik. Geldigimizde, suitimize ciktigimizda, kendimi kocaman yatagin uzerine biraktim direk.

Feriha: acayip yorgunum ya.
Emir: Amerika’da saat gecede ondan dedi gulerek.
Feriha: sonsuza kadar uyumak istiyorum. Dedim yastiga sarilarak.
Emir: e uyu biraz,
Feriha: sende gel dedim dudak buzercesine.
Emir: cok isterdim, ama su konusma isini bitiriyim, hadi canim, yorgun gozukuyorsun zaten

dedi yanima gelip, basimi operek, daha sonra hizlica dudaklarini dudaklarima degdirip, bilgisayar cantasina dogru yurudu. Bende yavas yavas kapanan goz kapaklarima teslim olup, kendimi guzel bir uykuya biraktim.

Gozlerimi tekrar actigimda, disarisi karanlikti. Emir’in, belime sarilmis kolunu farkettim hemen. Gece olmustu heralde, yavasca donup, yuzumu Emir’in yuzune yaklastirdim. Elimi yavasca sakallari yuzunden sertlesmis yanagina surdum.

Emir: askim dedi uykulu sesiyle.

Gulumseyip, onu rahatsiz etmemeye calisarak kollarinin arasindan siyrildim. Bu oda fazla sicakti, bunalmisim uzerimde hic bir sey olmamasina ragmen. Uyuken uzerim giyinikti, heralde rahat ediyim diye Emir cikarmisti. Saclarimin dipleri ter icinde kalmisti. Televizyonun bulundugu sehpanin orada duran telefonu alip, saate baktim. Gece dorde geliyordu. Benim uykum tamamen bitmisti. Once balkonun cccamlarini actim iceri biraz hava girsin diye, ardindan banyoya yuruyup, uzerimdeki ic camasirlarini cikardim ve kendimi buz gibi suyun altina biraktim. Iyi gelmisti soguk su, hem kendime gelmistim, hemde sicaklamam gecmisti. Uzun, soguk bir dusun ardindan, vucudumu kurulayip, losyonumu surup, once siyah bir ic camasiri takimi, uzerine de buz mavisi, kisa, saten bir gecelik gecirdim. Ses cikarmamak icin saclarimi kurutmadim. Islak saclarim ve ciplak ayaklarimla, balkona dogru yurudum. Gunes yeni doguyordu. O kadar guzel bir renk cumbusuyduki. Kirmizi, turuncu, mor, mavi, beyaz hepsi birbiriyle o akdar uyumluydu ki.. Bir sure gunesin dogusunu izledikten sonra, saclarimin kendiliginden kurudugunu farkettim. Masami prize takip, isinmasini beklerken sacimi bolmelere ayirdim. Sacimi yaptiktan sonra, Emir’I uyandirmaya karar verdim. Saat dokuza geliyordu, toren saat yarim’da basliyordu, ogrencilerin on bir bucuk, on iki gibi orada olmasi gerekiyordu. Yataga dogru yuruyup, dudaklarimi Emir’in yanagina bastirdim.

Feriha: sabah oldu, uyan artik dedim yumusak sesimle.
Emir: canim.. dedi eli ile yanagimi oksarken
Feriha: saat dokuza geliyor, hadi kalk dus al, anca hazirlanirsin dedim elimi, yanagimdaki elinin uzerine koyarak.
Emir: gunaydin dedi gozlerini acarak.
Feriha: gunaydin sevgilim dedim gulumseyerek.
Emir: acayip yorgunum ya dedi esneyerek.
Feriha: kac gibi yattin?
Emir: uc muydu neydi, konusma uzerinde ugrasiyordum.
Feriha: bitirdin mi?! okumak istiyorum dedi yataktan firlayip, bilgisayarina dogru yuruyerek, tam kapagi acmistim ki, Emir hizlica kapadi;
Emir: bugun duyucaksin nasil olsa, surpriz olsun istiyorum.
Feriha: ya Emir lutfen dedim dudaklarimi buzerek.
Emir: olmaz dedi gulumseyerek, bak ben dus almaya gidiyorum, ben yokken okuma dedi banyoya dogru yururken. Bende bavula dogru yuruyup, icinden bugun icin sectiklerimi cikardim. Cuppelerimiz kirmiziydi, dolayisyla icine en uyumu renk beyaz olur diye dusunmustum. Bavuldan, kollari dirseklerime kadar gelen, kaclamin bir bucuk karis altinda biten, beya, vucudumu tamamen saran bir beyaz elbise cikardim. Uzerime gecirip, altina da siyah, dolgu topuk ayakkabilarimi giydim. Emir dus aliyordu, ama benim makyajimi yapmam gerektigi icin kapiyi yavasca tiklatip, iceri girdim. Emir’de tam dusu kapamis, havluya uzanicakti. Sanirim, tekrar asik olmustum ona. Vucuduna, omuzlarina, sirtina, karnina.. Gulumseyip, roada asili duran havluyu uzattim.
Feriha: harika zamanlamalarim vardir deidm gulerek aynada yuzume fondoten surerek.
Emir: sorma dedi beline havluyu sarip, elindeki havlu ile saclarini kurulayarak.
Feriha: siyah pantolon, beyaz gomlek, kirmizi kravat cikardim dedim sorarcasina.
Emir: siyah yok mu?
Feriha: var, kirmizi daha iyi gider diye dusundum sadece.
Emir: sunnet cocugu gibi kacar ya, ben siyah takiyim deid banyodan cikarken.
Feriha: e iyi sen bilirsin dedim gulumseyerek.

Makyajimi bitirdikten sonra, saclarimin buklelerini hafiften actim parmaklarimla. Parfumumu sikip, odaya yurudugumde, Emir giyinmis, telefonundaydi.

Emir: canim Koray’lar kirintida kahvaltilardalarmis Cagatay’lar ile, bizide bekliyorlar.
Feriha: tamam ben hazirim zaten dedim cantami alarak.
Emir: kepler falan?
Feriha: arabadalar, oradan direk okula geceriz zaten dedim gulumseyerek.
Emir: tamam o zaman dedi elimi kavrayip, odadan cikarak.

Kirintiya geldigimizde, arabayi valeye verip iceri gectik. Garson bize yardimci olmadan, Koray’lari farketmistik zaten.

Garson: Emir Bey? Dedi sorarcasina.
Emir: evet benim
Garson: buyrun Koray Beyler buradalar efendim dedi onumuzden gecerek.

Geldigimizde herkesi tek tek opup, siparislerimizi verdik.

Hande: vay be, mezun oluyoruz dedi gulerek.
Emir: sorma ya, hala lise yillarimizi hatirliyorum
Feriha: ne lisesi ya, benim aklimda camurla oynadigimiz gunler var dedim anilarimizi hatirlayarak.
Emir: ne cabuk buyuduk ya dedi neredeyse huzunlenircesine.
Feriha: sorma, baksana evliyiz, Koray ve Hande yakinda evleniyorlar.. Ne cabuk degisiyor her sey.
Koray: ee ne yaptin, sen konusmani hazirladin mi?
Emir: halletim dedi gulumseyerek.

Kahvaltidan sonra, hepimiz okula gectik. ZAten neredeyse gec kalmistik. Cuppelerimizi uzerimize gecirip, keplerimizi taktik hepimiz. Herkes, yavas yavas. Okulun bahcesinde, daha dogrusu futbol sahasinda yapiliyordu. Geric o kadr cok suslenmisti ki her yer, burasi daha cok bir dugun yerini andiriyordu. Sirayla , herkes yavas yavas yerine yurudu. Bizim bolumun profosoru Ahmet Hoca, kursuye gecti.

Ahmet: Su anda karsinizda, Turkiye’nin en iyi yetismis gencleri duruyorlar. Hem kultur, hem terbiye, hem egitim bakimindan. Artik karsinizda, universite mezunu bireyler var, kafasi hala eglencede, samatada olanlar degil.. Yanliz iclerinden biri, o kadar farkli ki, bu senin konusmasini onun yapmasi, hem beni, hemde okulumuzu onurlandiracaktir. Emir Sarrafoglu, lutfen buraya gelir misin? Dedi gulumseyerek.

Emir butun ciddiyeti ile yerinden kalkip, kursuye dogru yurudu. Kursu, ogrencilere bakiyordu izleyenler yerine.

Emir: Universite, anasinifindan beri bekledigim bir egitim donemiydi benim icin. Ben daha kucuk bir cocukken, ellerinde kitaplarla gezen, vizelerden, finallerden sikayet eden kisilere ozenirdim. Sorumluluklari o kadar buyuk gelirdi ki gozume, o kadar ozenirdim ki.. Universiteye gelince ozenilmeyecek bir sey oldugunu anladim dedi gulerek. Bekledigim gibi cikmadi bilirsiniz ki, o vizeler, finaller, projeler, sorumluluk gozuktugu kadar zevkli bir sey degilmiz megerse. Universite buyuyormus ama insan, olgunlasiyormus. Belki bir hoca, belki bir sinav yada sadece belki de ozel bir kisi yuzunden dedi bana bakarak. Universitedeki arkadasliklar, sonsuza kadar suren arkadasliklarmis. Iclerinden biri, hayat arkadasiniz olabiliyormus mesela dedi tekrar bana bakarak. Ben, su anda oldugum kisiysem, adimi gururla tasiyip, Emir Sarrafoglu’yum diyebiliyorsam, bunu once her zaman yanimda olan aileme, daha sonra dunyanin en guzel kadini, en iyi esi, ve en yakin arkadasi olan her seyim Feriha Sarrafoglu’na borcluyum sanirim. Ardindan okulumuzun harika profosorlerine. Hayatta bazen, insanin o donum noktasina ulasmasi icin, o ozel kisiyi bulmasi gerekir. Dogru yer, dogru zamandir aslinda butun olay. Dolayisyla bu yuzden onemlidir gittiginiz okul, dogru insanlar, dogru arkadasliklar, dogru iliskiler, hatta dogru evlilikler icin. Bugun burada, zar zorda olsa, sabahlara kadar oturup sinavlara calismista olsak, kavgalarda yasasak, zorlansakta, oturdugumuz icin hepimiz gurur, onur ve seref duymaliyiz. Bu okul bize sadece harika bir gelecek, gurur duyulacak bir kisilik vermekle kalmayip, hayatimizin sonuna kadar yanimizda olacak insanlarda soktu hayatimiza. Basta ailem, esim, Feriha Sarrafoglu kardesim, en yakin arkadasim, hep yanimda olan Koray Onat ve Hande Gezgin olmak uzere, bugun burada bulunan herkese cok tesekkur ederim. Sadece kendi adima degil, hepimizin adina. Burada olabilmemizi asgladiginiz, bize guvendiginiz icin. Derlerdi ya, bugunun kucukleri yarinin buyukleridir diye, iste dunun kucukleri, bugunun buyukleri oldu sanirim artik. Tebrikler 2012 mezunlari, basardik!

Dedi bagirarak gulumseyerek , ve yaninda duran profosorlere dogru yurudu. Herkesin elini siktitan sonra, Ahmet Hoca, Emir’in kepinin puskulunu sag taraftan sol tarafa dogru aldi. Emir, once izleyenlere, daha sonra bize bakip, gulumseyerek absindan kepini cikarip, havaya atti. Hepimiz basta kendimiz, ve Emir olmak uzere, gurur duyarak kepimizi cikarip, yukari dogru firlattik mutlulukla.
http://www.facebook.com/pages/Adini-Feriha-Koydum-Senaryolari/138839159530641