'' Bizim için en zor olanı birbirimize AŞIK olmaktı. ''



Deniz ormanlık bir yolda ilerliyordu arabasıyla, adreste yazan evi koskoca ormanda bulamıyordu. Bir süre sonra asfalt yolun bittiğini gördü, bundan gerisini yaya olarak ilerlemek daha iyi olacak diye düşündükten sonta arabayı kiltleyip yürümeye başladı. Ne kadar ilerlerse o kadar karanlığın içine gömülüyordu, kalbinde ki zifri karanlık burda gün ışığına çıkıyordu. Bir süre daha yolda ilerledikten sonra bir el silah sesi duydu.



'' Feriha! '' Diye korkak bir sesle bağırdı. Hızını alabildiğince koşuyordu korkusuyla, ya ona bir şey olduysa diye. Her ne kadar Emir 'le olma ihtimalini düşündükçe nefret etse de diğer tarafı düşününce de bir kez daha bağlanıyordu ona.



Silahtan çıkan kurşun vazoya çarpmıştı, oracıkta tuzla buz olmuştu. Genç kız boğazinde ki yumruyu gidermek için yutkundu, bir yandan ise ürkekliği tüm bedenine hakimdi. Emir önce biraz şaşkın kalmış olsada kendini toparlamayı başarabilmişti. Yüzünde ki sinir bozuCU gülümsemesi yine yerini almıştı. Bu yüz ifadesini gören Feriha sinir küpüne dönmüştü.



'' Sen, sen aptalın tekisin! '' Dedi bağırmaya çalışarak. Ama bir şeyler onu durduruyordu bunu yapmak için, ilk defa böyle olmuştu Emir 'in yanında. Ona bağırmak kendini kötü hissetmesine neden oluyordu, ve en berbatı ise bunun nedenini bilmiyordu.



Genç adam kendini farklı bir ilk deymiş gibi hissetmekten alı koyamıyordu. Onun için her şey çok hızlı gelişiyordu, daha düne kadar işkenceler yaptığı bu kız şimdi değişmesine neden oluyordu. Yeşil gözlerinde büyülenmekten kendini alıkoymak suç gibiydi sanki. Bedenini anın büyüsüne kaptırmıştı, hiçbir şeyi düşünmüyor kim olduğunu unutuyordu.



Feriha 'ya yavaş yavaş yaklaşmaya başlamıştı, elinin tersiyle yüzünü okşuyordu. Saçlarını hafifçe omuzlarından aşağıya doğru bırakdıktan sonra elinde olmadan dudaklarına yaklaşmaya başladığı sırada dışarıdan gelen tanıdık ses ikisininde donup kalmasına neden olmuştu.



'' Feriha!!! '' Diye arıyordu sevdiğini genç adam. Sonunda evi bulmanın mutluluğu varsada elinde başaramıyordu bunu. Düşündükleri onun kahrolmasına neden oluyordu. Kapıyı tekmelemeye başlamıştı, tüm hıncını kapıdan çıkarıyordu bile diyebilirdik şu durumda.



'' B-bu ses? .. '' Dedi ve duraksadı genç kız. Gözleri dolmuştu, bunun bir hayal olduğunu düşünüyordu sadece. '' Deniz. '' Diye kendi kendine birkaç kez bu cümleyi tekrarladıktan sonra koşar adımlarla kapıya yöneldi. Kapıyı açtığında ise heykele dönmüştü sanki, kıpırdamıyor en ufak bir mimik bile sergilemiyordu. Genç kızın hemen arkasından Emir gelmişti, Deniz karşılarındaydı işte. Sapasağlam öylece karşılarında. .



***



Sanem Hanım kızının odasına kapanmış fotoğraflarına bakıp bakıp ağlıyordu. Kokusunu özledikçe kıyafetlerini kokluyordu, hiçbiri kızının yerini tutmasada avunmaya çalışıyordu.



'' Kim bilir nerdesin şimdi? Kimin elinde? Özür dilerim kızım yapamadım , koruyamadım seni. Gel artık, bir şekilde kurtul ordan. Her nerdeysen çık ve gel. Yapma artık, bir işaret gönder ya da. O kadar mı zor durumdasın? O kadar mı canın yanıyor? ... Lanet olsun, lanet olsun!.. '' Dedi ağlıyarak biricik annesi. Her ne kadar fotoğralara onu ne kadar özlediğini haykırasada geriye gelmiyordu kızı. Her şey seferber olmuştu ama hiçbir şey yoktu ortada. En ufak ayrıntı bile yoktu. .



***



3 'lü birbirlerine bakıp duruyorlardı hiçbir şey söylemeden. Söylenecek söz bulamıyorlardı. Ne söyleyebilirlerdi ki ? Öldüğünü bildiğin adam aylar sonra pat diye karşına çıkıyordu. Ortada ki sessizliği ikisini beraber gören Deniz bozmuştu. Nefret kusma sırası Deniz 'deydi artık. .



İkisinide es geçerek içeriye girdi, rahat tavırlar sergilemeye çalışsada artık daha fazla sabredemiyordu. İçindeki volkan patlayacaktı artık ve etrafındakileride yakacaktı.



'' Düşünüyorumda belki de beraber planladınız her şeyi! Aa ama tabi hiçbir şey planladığınız gibi olmadı diye düşünüyorum! Böyle şaşırdığınıza göre... '' Dedi ve Emir daha fazla söylediklerine tahammül edemiyordu. Deniz 'in sözünü kesti.



'' Belki şaşırmamızın nedeni seni öldü bilirken yaşıyo olarak görmektir ha! '' Diye haykırdı Emir. Haklıydı aslında ama öfkeyle kararmış gözlere sahip Deniz bunu düşünemiyordu. Odaklanabildiği tek şey onların aynı evde olmasıydı. Hiçbir şey sorgulamıyordu, neden burada oldukları ya da Feriha 'nın bu kötü durumu. Gözü göremiyordu tüm bunları ya da şu durumda aklı eremiyordu.



'' Kapat çeneni! '' Dedi bağırarak. Yüzünü onlara doğru döndü, iğrenerek bakıyordu ikisinede. Aylar öncesine kadar kardeşim dediği adam ona neler yapmıştı böyle. En azından onun düşüncesi buydu. Bu öldürücü bakışlardan sonra sözlerine devam etti ;



'' Nasıl inanabildim ben ikinizide bilmiyorum ki! Bende bu aptal için üzülüyordum! Ne kahpe bir kadınsın sen ya! Kadın diyorum artık, siz yapacağınızı yapmışsınızdır! Ben hayatınızdayken mi beraberdiniz yoksa benden sonra sevgili oldunuz! Ha söylesenize! Allah ikinizde belasını versin. Ama böyle kalacak sanıyorsunuz siz! İkinizde ödeyeceksiniz, ikinizinde birbirinizin karşısında can vereceksiniz! '' Dedi ve oradan ayrıl genç adam. arkada bıraktığı korkulu gözleri bir hiçe sayıyordu.



*Bölüm Sonu*



Allah kahretsin ki başım çok ağrıyordu ve bu kadarını anca yazabildim. Çok iğrenç oldu biliyorum ama nolur affedin, inanın çok kötüyüm. Elimden bu kadarı gelebildi.
http://www.facebook.com/senaryolarimiz

bu siteyi bugun gordum. bir sayi secip saydim ve bu senaryo cikti. gslmiss. tbrk.ederim. devmni bklyrum..