lola34
(şimdiye kadar 313 posta) | | Şeytan - 1. Bölüm
4 kişilik 'sımsıcak'(!) bir aileydik biz. Ablam ve ben, anne ve babamızdan apayrı bir şekilde yaşıyorduk sanki. Ablam, mağaza tezgahtarıydı. Bense üniversite öğrencisi. Belki de ailenin kurtarıcısı. Babam'ın çalıştığı yere sürü sürü borçları vardı. Ve bu yüzden annem hep evde kıyametler koparırdı.
..
Bir gün babam, artık dayanamadı ve çalıştığı otelin sahibiyle borç için görüştü. Telefonda konuşurken, birden yüzü düştüğünü hayal meyal hatırlıyorum. Dudakları titremeye başladı. Telefonu kapatıp bir 20 dakika düşündükten sonra ablama seslendi. Ablam odasından çıkarak babamın yanına geldi.
Babam: Melisa.
Ablam: Efendim baba?
Babam: Borç için Ünal Bey'i aradım.
Ablam: Ne dediler babacım?
Annem ise babamın kendinden önce bu konuyu ablamla paylaşmasına sinirlendi. Yüzünü asarak odasına çıktı.
Babam: Kızım. Birtanem. Sana yapacağım teklifi iyi düşün. Ünal Bey'in uyuşturucu bağımlısı bir oğlunun olduğunu biliyorsun. Ünal Bey benden, eğer oğlunu seninle evlendirirsem borcumu sileceğini söyledi.
Ablamın gözlerinin ışığı sönüverdi birden. Bayılacak gibi oldu. Bense babama şok olmuş gözlerle bakıyordum.
Ablam: N-N-Ne?!!!!!
Babam: Kızım biliyorum, istemeyeceksin, benden nefret edeceksin. Ama bu borcu bir şekilde ödememiz lazım. Sadece, oğluna bir eş istiyor.
Ablam: Eş değil baba, bakıcı istiyor bakıcı! Kariyeri bozulmasın diye oğlunu hastaneye kapatmıyor, benim onla ilgilenmemi istiyor. Bunu gerçekten anlayamıyormusun?
Babam: Ne önemi var?
Ablam: Ne suçum var benim? Beni niye evlendiriyorsun!!!
Bu sefer ben sinirlenmiştim.
Ben: Sen ne demek istiyorsun, ben daha 18 yaşındayım!!!
Babam bize çıkışarak bağırmaya başladı.
Babam: Çünkü sen, kardeşin gibi okumadın. Gittin mağazada tezgahtar oldun.
Ablam, ikimizin onun üstüne gelmesine daha fazla dayanamayarak odasına gitti.
Ben: Yazık baba. Çalışıp para kazanmak yerine, kızını satıyorsun. Çok yazık.
Babam yere doğru baktı. Bense odama çekildim. Ders çalışmak için ne kadar uğraşsamda, sorular gözüme gözüme giriyor "Melisa&Emir düğün günlerine hepinizi bekleriz" davetiyesine dönüşüveriyordu birden. Kalemi masanın üstüne koyarak ellerimle yüzümü birleştirdim. Ablam ne haldeydi kim bilir? Az sonra, odamın kapısı açıldı. Gelen ablamdı.
Ablam: Feriha özür dilerim. Sen bana destek çıktın, bense babamın önüne seni sundum.
Ben: Önemi yok.
Ablam kapının eşiğinden ayrıldı, kapıyı kapatarak yanıma geldi.
Ablam: Eğer o çocukla evlenecek olursam intahar ederim. Ben nasıl söyleyeceğim bunu Kayra'ya? Çocuğa ne diyeceğim? " Şerefsiz babam, beni satıyor " mu?
Ben: Babam hakkında konuşuyorsun, biraz daha dikkatli ol.
Ablam: Aaa doğru. Hatta şimdi gidip elini öpmem lazım.
Ben: Hayır ama, ağır konuştun yani.
Ablam mosmor gözleriyle gözümün içine baktı. Gerçekten mahvolmuştu.
Ablam: İntahar edeceğim ben, bu konuda çok ciddiyim.
Ben: Hayır abla, ağızından çıkanla kulağının duyduğu bir mi ya senin? Ne dediğinin farkında mısın? Evlenmessin olur biter.
Ablam: O zaman sokaklarda kalmaya razı olurum.
Uzun bir süre sessizlik oldu. Belkide, benim o çocukla evlenmem daha doğru olurdu. Çünkü, ablam gerçekten sevgilisini çok seviyordu. Onun yüzünden defalarca intahar etmişti. O benim ablamdı, her şeyimdi. Onu kaybetmek istemiyordum.
Ben: Ben evlenirim abla.
http://facebook.com/pages/Adını-Feriha-Koydum-Senaryoları/227861553892202 ALINTI. |
