lola34
(şimdiye kadar 313 posta) | | Sen Misin Bana Cirkin Diyen ?! 77.Bolum
Feriha-
Koray: Emir seni aldatmadi Feriha ! Yeter artik ya ! Emir o kizla yatmadi ! birak yatmayi, Emir kimseye dokunmadi bile !
Bir dakika.. NE?! Ne demek Emir kimse ile yatmadi?! Hadi ya, zaten o yastikta kadin parfumu degil, deterjan kokuyordu, bu aralar yumusaticilarin icine parfum koyuyorlarmis. Cocuk mu kandiriyordu bunlar?! Emir kim bilir neler soylemisti Koray’a bana soylemesi icin! Bu kadar mi ucuzdu ya?! Bu kadar mi basitlesiyordu! Yedigi halti bile kabullenemiyordu!
Feriha: hadi ya. Baska? Bir de istersen Emir’in ilk birlikte oldugu kadinsin de surada sak diye catliyim.
Koray: Feriha sen gercekten anlamamakta israr ediyorsun!
Feriha: baska ne soyletti Emir sana? Cok uzgunum falan da de dedi mi? Daha ne kadar kuculucekmis karsimda!
Koray: Feriha yeter ! Harbiden yeter artik ! Cocuk kimse ile birlikte olmadi. Kimseye bakmadi bile ! Emir benimle konustu, o Naz midir Nazli midir her neyse, o kiz sarkiyormus Emire.
Feriha: bir dakika ne?!
Hande: ya adam gibi konusun sunu ! Gidelim bir yere, sen anlat Feriha’ya ne biliyorsan Koray, Feriha sende adam gibi dinle ! ne bu inat ya! Yeter artik! Konusmayarak, dinlemeyerek, yargilayarak nereye kadar gidiceksiniz?! Ne bu sacmalik?!
Koray: degil mi Hande…
Hande hakliydi.. Cok hakliydi da, dunyanin en buyuk hipokrati falandi heralde.. Konusmayarak nereye gidicekmisiz, iyi tamam, biz konusmuyoruz, sanki Koray ve o cok konusuyordu.. Belki olmuyordu! Niye kabullenmek istemiyorduk ki bunu? Yapamiyorduk belki de! Hic birimiz beraber olmayi beceremiyorduk !
Ben bunlari dusunmus, tekrar gozlerimden Emir icin olan gozyaslarini akitmaya baslamisken, bir cafeye geldigimizi gordum. Hande’den sonra arabadan inip, yavasca iceri dogru yurudum. Bir Masaya oturup, hepimiz “SERT” bir kahve soyledikten sonra, Koray gozlerini Hande’nin uzerinden alip, bana dogru cevirdi ve konusmaya basladi.
Koray: O kizla Emir’in arasinda hic bir sey olmadi Feriha. Olmadi biliyorum cunku Emir ile bu olaylardan once konustum Naz ile ilgili.
Feriha: bu olaylardan once?
Koray: ya bir suru sey olmus, Naz Emir’in yastigina sarilmis, Emir bunun parfumunu koklarken gormus, esyalarini karistirirken gormus. Bilirsin Emir’I, ezelinden beri o kadar aliskin ki cevresindeki her kizin onun agzinin icine dusmesine, onemsememis. Evdeki yardimci kiz, ne olabilir ki en fazla demis iste adam. Olaylarin bu dereceye gelicegini hic dusunmemiski..
Hande: Nasil ya?
Koray: ya bu ruh hastasi, heralde senin o gece orada kalicagini anladiginda gitti yastiga parfumunu sikti, yada sarildi ne biliyim, kokusunu sindirdi iste bir sekilde, sizde o kadar hazirmissiniz ki zaten isi bitirmeye, aninda oldu bitti. Ya Feriha, sen bu musun? Bu mu benim tanidigim feriha?! Bu kadar mi kolay pes ediyorsun kizim sen? Emirle nasil ilk cikmaya basladiniz siz Feriha, senin azmin, senin hirsin yuzunden degil mi? bunca kavga nasil asildi peki? Cabalayarak, emek vererek, pes etmeyerek degil mi? Simdi sen bizim karsimiza gecip, sacma sapan, Emir’e takik olan bir ruh hastasi kiz yuzunden dugun davetiyelerini bile yolladigin adami biraktigini mi soyluyorsun? Bu mudur Feriha? Sen bu musun? Bu kadar mi gucsuzsun sen? Bu kadar mi ugrasiyorsun askiniz, iliskiniz icin ? Emir icin? Bu mu sizlerin ask anlayisi. Cunku eger buysa, kendime kizarim ben. Bunca zaman taniyamamisim ben seni. Ben seni guclu bilirdim. Hirsli. Tuttugunu koparan! Kaybeden, ama her kaybedisinde, daha da sert ayagi kalkan, daha da guclu basan! Ben seni bir savasci sanirdim Feriha. Ben seni kazanan sanirdim, kaybeden degil. Bir yanlis anlasilma yuzunden, onu bu kadar seven bir adami birakicak bir kiz olarak tanimazdim!
Koray cumlesini bitirir bitirmez ayagi kalkti ve basini Hande’ye cevirdi. Hande’ninde, benimde gozlerimiz dolmustu zaten. Gozlerimi Hande’ye cevirdigimde, gozlerinden yaslarin akmaya baslayip, kizarik yanaklarini islattigini farkettim.
Ne olmustu bizlere ya.. Hepimiz ne haldeydik. Her sey o kadar mukemmelken nasil gozumun onunde tuz buz olmustu. Nasil bu kadar bitmisti her sey? Ve asil soru.. Ben butun bunlarin olmasina nasil izin vermistim?! Emir’I nasil dinlememistim ben ya? Nasil oylece hic bir sey sormadan, soylemeden cekip gitmistim. Nasil birakmistim onu? Ne olmustu… VE ne olacakti?! Nasil duzelticektim? Nasil kendimi affetiricektim ?! Karsisina gecip “hic haketmiyorum, ama sensiz oldugum her dakika biraz daha oluyorum” desem affedicek miydi? Yalvarsam, aglasam her sey eskiye doner miydi? Allahim nasil bir cikmaza girmistim ben! Nasil kurtulucaktim bunun icinden?!
Ellerimin arasinda olan basimi kaldirip, Hande’ye baktim tekrar. Hic bir sey soylemiyordu, parmagiyla Masada minik daireler ciziyordu. Eger eskiye donmek istiyorsam bu halde yapmayacaktim bunu. Burada oturup aglamak ne benim bir isime yarayabilirdi, ne de Emir’in. Ellerimle gozlerimdeki islakligi silip, elimi Hande’nin omzuna koydum.
Feriha: canim kalkalim mi?
Hande: sen git, ben biraz daha oturacagim.
Feriha: emin misin?
Hande: feriha, git dedim.
Feriha: peki, konusmak istediginde ara ama beni.
HAnde: tamam. Gorusuruz.
Masadan kalktiktan sonra, gozlerimi bir iki kere kirpistirip, bogazimda yumruk olmus dugumleri yutkunmaya calisarak, gozlerimdeki yaslarin akmamasi icin savasiyordum. Kazanamamistim.. Disari ciktigimda, ruzgar birden yuzume carpip beni kendime getirdi. Ben ne yapiyordum ya?! Oturmus halime agliyordum ?! ben, Feriha Aktas, her seyden, herkesten cok sevdigi sevgilisini kaybetmistim, ama oturmus halime agliyordum! Bundan daha fazlaydim ben, olmak zorundaydim! Emir’e kendimi affetirmek zorundaydim. Ona guvendigimi, onu sevdigimi gostermek zorundaydim. Hemen bir taksiyip durdurup, eve dogru gitmeye basladim. Ne yapicaktim, nasil affetiricektim kendimi?!
Artik bana ne dese, ne kadar bagirsa, ne kadar kizsa hakliydi. Guvenmemistim, dinlememistim, sormamistim, konusmamistim… Ama bir yolu vardi tabii ki, yani olmak zorundaydi. Ben Emir’I kaybedemezdim. Biz barisip, eskisi gibi olmak zorundaydik.
Eve geldigimizde, taksiciye parayi uzatip, hizlica iceri dogru yurumeye basladim. Odama cikip, hemen uzerimdekileri cikardim, eger bir plan yapicaksam, eger butun olanlari duzelticeksem, once ruh halimi duzeltmem gerekiyordu.
Direk banyoma gidip, dunyanin en sicak dusunu aldim. Gul ve yasemin kokusu, o geceden beri kasilmis olan kaslarimi gevsetmeme, herseyin duzelicegini, benim bunu basarabilecegimi dusunmeme yardimci oluyordu. Dustan cikar cikmaz, yatagimin uzerine attigim cantamin icinden telefoumu alip Emir’I aradim. Kapaliydi. Ne sasirtici. Emir’in telefonu ne zaman acikti ki simdi acik olsun. Ama olsun, Feriha’ydim ben, eger Emir Sarrafoglu’nu, Emir yapabildiysem, kendimi de affetirmeyi becerebilirdim. Hizlica uzerimi giyinip, saclarimi kurutup masa yaptim. Gozlerimin altindaki morluklari kapamak icin, yuzume tabaka halinde fondoten ve pudra surmek zorunda kalsamda, makyajim bittikten sonra fena gorunmuyordum. Cantamin icinden cuzdanimi ve anahtarlarimi ve telefonu mu protfoyume koyup, merdivenlerden asagi indim. Allah kahretsin arabami hala o yerden almamistim. Uf bir bu eksikti. Mutfaga inip, ocagin basina bir seyler pisiren Hesna Hanim’in kizi Ayse’ye dondum;
Feriha: kolay gelsin.
Ayse: bir sey mi istemistiniz Feriha Hanim?
Feriha: furkan buralarda mi?
Ayse: garajda arabalarla ilgileniyor.
Feriha: peki, ya ben gecenlerde arabami cektirdimde, cekilen yerin numarasi bu, soylerseniz alirsa cok sevinirim.
Telefonumu cikarip kaydettigim numarayi tezgahin uzerine duran uzerine “ALINACAKLAR” yazan listenin uzuna yazip;
Ayse: tabii soylerim hemen.
Feriha: tesekkurler, bu arada aksama yemege gelmem heralde, annemler sorarsa emir’le oldugumu soylersiniz.
Ayse: peki.
Feriha: gorusuruz
Ayse: iyi eglenceler.
Hizlica evin onune cikip, oradan gecen bir taksiyi durdurup bindim, Emir’lerin evine gittigimde, arabasinin kapinin onunde oldugunu farkettim. Demekki evdeydi. Taksiden inip, kapiyi caldigimda, Naz yerine baska bir kiz acti, iyikide o acmadi zaten, oracikta bogardim heralde o kizi.
Seda: hosgeldiniz Feriha Hanim.
Feriha: merhaba, Emir evde mi?
Seda: odasinda. Rahatsiz edilmek istemedigini soyledi.
Feriha: peki tamam tesekkurler, bu arada, sizde su eskiden burada calisan kizin telefonu var mi? Naz miydi ne adi?
Seda: var efendim.
Feriha: eger mumkunse, o numarayi bana verebilir misiniz?
Seda: tabii, telefonum asagida getiriyo-
Feriha: tamam cikarken alirim.
Seda: siz bilirsiniz.
Naz’a gore cok daha sicak kanli, yerini bilen bu kiza yavasca gulumseyip, merdivenleri cikmaya basladim. Emir’in odasina geldigimde, elimi kapinin koluna koyup, derin bir nefes aldim...
http://www.facebook.com/pages/Adini-Feriha-Koydum-Senaryolari/138839159530641?sk=wall ALINTI. |
