lola34
(şimdiye kadar 313 posta) | | Sen Misin Bana Cirkin Diyen ?! 76.Bolum
Emir-
Hizlica merdivenlerden inerken, Annem’in salondan seslendigini duyuyordum Emir diye. Ne anneme bakicak halim vardi, nede konusucak.. Arkama bile bakmadan evden cikip, arabama dogru yurudum, Koray’da arkamdan geliyordu zaten. Arabaya biner binmez, camlari actim. Daraliyordum sanki. Butun yol boyunca ne Koray bir sey soyledi nede ben.. ikimizinde konusmaya gucu yoktu. Bir cafenin onune arabayi birakip, iceri dogru yuruduk. Ikimizde hic bir sey soylemiyorduk hala. Koray masanin uzerindeki kahve bardagini donduruyor, ben ise parmaklarimla Masaya vuruyordum. Ne diyecektik? Birbirimizi teselli mi edicektik? Ikimizde terkedilmistik.. NE yuzunden?! Aptal bir yanlis anlasilma..
Aslinda hayir, bir yanlis anlasilmadan cok daha derin bir nedendi bu iliskilerin bitmesinin nedeni.. Yanlis anlasilmalar halledilirdi, benim Feriha ile olan iliskim, nasil duzelirdi gercekten bilmiyordum.. Guvensizlikti bizim iliskinin bitme nedeni. Guvensizlik.. Iletisim kopuklugu.. HAtta belki sevmemek.. Eger Feriha beni gercekten sevseydi, isler bu kadar ileri gitmezdi. Birazcik guvenseydi, ona boyle bir ucuzluk, adilik, serefsizlik yapmayacagimi bilirdi.. Sevmemis demekki. Bunca zaman guvenmemis.
Tam kafami cevirdigimde, kapidan onun ve handenin girdigini gordum. Normalde bukle bukle olan saclari, ozensiz bir topuzdaydi. Yuzunde makyaj bile yoktu, gozleri ve burnu kizarikti. Aglamisti heralde.. O beni farketmedi , iyi kide farketmedi zaten.. O sirada Koray’a dondum;
Emir: kalk Koray.
Koray: nereye gidiyoruz yine?
Emir: Feriha burada.
Koray: nerede?
Emir: Hande ile, ileride oturuyorlar.
Koray: allah kahretsin, hic bir zaman hayatimizdan tam anlamiyla cikaramayacagiz degil mi?
Emir: ayni ortamlar, ayni arkadaslar.. lan oglum emir ve koray var burada be, bunlara mmi uzulecegiz.
Koray: bunlar dedigin evlenicegimiz kadinlar, gerizekali.
Emir: hadi ya! Bak sen su ise, cunku ben bunu bilmiyordum! Ya sen ne gerizekali bir herifsin abi, burada duzelelim diye kendi kendimi teselli ediyorum, bir ise yaradigin yok, bir de duzelttigim sinirimide bozuyorsun.
Koray: Hande’ye bak..
Emir: anlarlar bakarsam, arka tarafimdalar, ne yapiyorlar?! Feriha nasil?
Koray: bilmiyorum, arkasi donuk bana.
Emir: abi sen istemiyorsan gelme, ben kalkiyorum. Senin kadar mazosist degilim ben.
Koray: bekle geliyorum bende.
Hesabi almak icin kolumu kaldirdigim an, Feriha hemen yanimizdan gecti. Farketmis olucak ki, yurumek yerine kosarak gecti sanki bizim masamizin oradan. Hesabi odetikten sonar tam kalkiyordum ki, Feriha kendi msalarina dogru geri yurumeye basladi. Tam o sirada oradan gecen bir cocuk, Feriha’ya carpti. Feriha’nin kirilganligindan midir, cocugun sert carpmasindan midir, yoksa yorgunluktan midir bilmiyorum, ama Feriha birden kendini birakti. Birden kollarima bayildi sanki. Hande hemen masamiza dogru yurudu.. Ben coktan Feriha’yi kucagima almis, disari cikmistim bile. Hande bagiriyordu arkamdan Emir diye, Koray ise onun arkasindan geliyordu.
Emir: hande anahtarlarimi cikar!
Hande: nerede?!
Emir: arka cebimdeler!
Hande: tamam-tamam.
Hande kapiyi acip, Feriha’yi koltuga yatirmama yardim etti. Daha sonra da anahtarli elinden aldim ve kendi tarafima gecmek icin kapiyi actim.
Hande: hangi hastaneye gidiyorsun?!
Emir: takip edersiniz beni.
Koray: iyi peki.
Hemen kapiyi kapatip, arabayi calistirdim. En yakin hastane hangisiydi buraya?! NE olmustu bu kiza?! Bir yandan deli gibi gaza basarken, bir yandan kimseye carpmamak icin direksiyonu bir saga, bir sola kiriyordum. Gozlerimi her ne kadar yolda tutmaya calissamda, Feriha’dan alamiyordum. Cansizca, solgun bir sekilde yatiyordu yanimda.. Asik oldugum kadindan eser yoktu sanki.. yuzunun pembeligi, dudaklarinin kizarikligi gitmisti. Gozlerinin yesilini goremiyordum bile, kapamisti goz kapaklarini.
Emir: Feriha?! Feriha ac gozlerini lutfen! Az kaldi , geldik neredeyse! Feriha! Feriha uyan dedim! Feriha!
Bagirmalarim hic bir ise yaramiyordu…
Feriha-
Gozlerimi actigimda, bembeyaz bir tavan gordum. Basimi yana cevirdigimde, elimi tutan Emir’in elini farkettim, koltukta oturmus, elimi ellerinin icine almis, yuzune goturmustu. Gozlerimi actigimi farketmemisti heralde. ElleriMIZ gozlerini kapatiyordu. Kolumu kipirdattigim an, elimi birakip, gozlerini bana dogru cevirdi.
Emir: iyi misin?
Feriha: evet. Bir seyim yok.
Emir tam agzini acmisti ki, iceri bir doctor girdi;
Cetin: uyanmissiniz.
Feriha: evet. Ne oldu?
Cetin: sonuclara bakilirsa fiziksel herhangi bir problem yok. Yorgunluk, uzuntu, stress yuzulden bayilmis olabilirsiniz. Herhangi bir sey size bu aralar uzdu mu?
Neydi cevabim? Evet, dun geceden beri her gecen dakika oluyorum mu? Her saniye biraz daha canim yaniyor mu? Aci cekiyorum, bagirmak istiyorum, ama kimse duymuyor mu? Ne diyecektim? Bu aciyi anlatmaya hangi kelimeler yeterdiki..
Feriha: yorgunum.
Cetin: bayilmanizin nedeni bu olabilir. Yine de bir iki saat falan burada kalin, en azindan serum bitsin.
Feriha: peki tamam.
Cetin: gecmis olsun.
Feriha: tesekkur ederim.
Doktor bey cikar cikmaz, Emir ayagi kalkip, ellerini basimin uzerine koydu. Ne oluyordu ya?! Beni aldatmis bu cocuk, simdi bana sevkat mi gosteriyordu?! Sinirli bir sekilde, basimi yana dogru cevirdim, emir ise anlamsizca bana bakti.
Emir: sana bir sey oldu sandim Feriha!
Feriha: olmadi bir sey! Gidip hizmetci askini yasayabilirsin!
Emir: ya sen sakasin, cidden sen sinavsin feriha! Ben sana bir sey oldu diye kafayi yedim be! Sen bana git hizmetci askini yasa diyorsun! Dun geceden beri ne haldeyim ben senin haberin var mi?! Ne bok yedigimi sasirdim be! Ne yapicagimi sasirdim !
Feriha: Emir! Hasta-
Emir: umrumda bile degil ! sen istedigin zaman bagiriyorsun degil mi?! Feriha hanim istedigini soyler ! biliyor musun feriha, bende yoruldum! Gercekten! Sana kendimi kanitlamak zorunda hissetmekten, bana guvenmemenden, beni sevmemenden yoruldum Feriha! Bu iliskii yargilamandan yoruldum! Ben burada sana bir sey oldu diye kafayi yiyim, sen bana bunu de! Yazik, gercekten yazik Feriha!
Emir baska hic bir sey soylemeden, kapiyi carpip cikti.. Ilk defa, kapiyi carpti. Ilk defa bu kadar bagirdi bana.. Ilk defa.. Ilk defa..
Emir’in cikmasiyla birlikte, gozlerimdeki yaslar akmaya basladi bile. Ne zaman olmustu tum bunlar? Emir benden ne zaman bu kadar nefret etmeye baslamisti? Hic mi sevmemisti beni? Nasil hemen birakabiliyordu, hic savasmiyordu! Neden yapiyordu bunu?! Tam o sirada Hande iceri girdi, yanima yuruyup, sacimi oksamaya basladi, diger eliyle de gozyaslarimi siliyordu.
HAnde: aglama.. aglama Feriha.
Feriha: hande. Hande ne yapicam ben.
HAnde: ss sakin ol.
Feriha: bana-
Hande: duydum.
Koray hizlica iceri girip, yanima dogru yurudu.
Koray: iyi misin Feriha?! Emir iceride diye girmek istemedik.
Feriha: iyiyim, yok bir seyim. Fiziksel olarak en azindan.
Koray: istedigin zaman cikabiliriz.
Feriha: hemen cikalim lutfen.
Hande: ben hemsireyi cagiriyimda, su serumu cikarsinlar. Koray sen-
Koray: hallettim.
Hande: peki.
Hande odadan cikar cikmaz, Koray yatagin kenarina oturdu ve bana bakti;
Koray: ne yaptiniz siz Feriha?! Nasil bu kadar karistirdiniz her seyi?!
Feriha: bilmiyorum.. hic bir sey bilmiyorum. Neler oldugunu, neler olucagini, hakliyi, haksizi, sucluyu, sucsuzu.. hic bir sey bilmiyorum, dusunemiyorumda artik!
Koray: su anda bunu kendine yaptigina inanamiyorum, nasil olsa iki gune barisicaksiniz. Tanimiyorum sanki sizi. Siz hep boylesin, kavga edersiniz, sonra dayanamaz, yine birbirinizde bulursunuz kendinizi.
Feriha: bu sefer bitti. Gercekten bitti.
Koray: neden bu kadar eminsin?!
Feriha: emir- o- emir beni-
O sirada odaya bir hemsire ve hande girdi. Hemsire kolumdan serumu cikarip, bir bant yapistirdi, gecmis olsun dedikten sonra odadan cikti, bende yavasca yataktan kalktim. Hande sikica kolumu kavradi, Koray ise diger yanima gecti.
Feriha: yuruyebilirim, bir seyim yok.
Hande: Feri-
Feriha: iyiyim dedim Hande.
Birlikte arabaya dogru yuruduk, ben arkada oturuyordum, Koray kullaniyordu. Koray ve Hande’nin arasindaki gerilim, beni geriyordu resmen. Ikisininde caninin yandigi o kadar belliydi ki.. Biz zaten uzuluyorduk, bari onlar mutlu olsaydi.
Feriha: uf yeter be ama artik!
Koray: ne oldu?
Feriha: ben gerildim burada sizin yuzunuzden.
Hande: ne yaptik ki biz?
Feriha: adam gibi konusun. Biz zaten Emir’le her dakika biraz daha bitiyoruz, sizde gozumuzun onunde yok olmayin.
Koray: bizimki, basit bir yanlis anlasilmadan daha karisik Feriha.
Feriha: emin ol bizimkinde hic bir sey yanlis anlasilmadi. Emir Bey yedigi halti cok iyi biliyor.
Koray: cocuk hic bir sey yapmadi bile.
Feriha: hadi ya. Sen nereden biliyorsun?! O gece yastiga basini koydugunda baskasinin parfumunu koklayan sen miydin koray?! Boyle oturdugun yerden konusmak kolay, Hande ile ayni sey olsaydi, o seni aldatmis olsaydi-
Koray: Emir seni aldatmadi Feriha!
http://www.facebook.com/pages/Adini-Feriha-Koydum-Senaryolari/138839159530641?sk=wall ALINTI. |
